เทศกาลซิดนีย์ประสบความสำเร็จอย่างมากในฤดูกาลนี้ด้วยการแสดงพื้นเมืองที่มีให้เลือกมากมายรวมถึงThe Visitor คำทักทายอันอบอุ่นจาก Ali Murphy-Oats กรรมการผู้จัดการของ Moogahlin Performing Arts Company และการต้อนรับสู่ Gadigal Country โดยลุง Charles (Chicka) Madden ทำให้ฉากนี้เป็นค่ำคืนที่โดดเด่น ลุงชิกกาเป็นผู้อาวุโส Gadigal ที่น่าเคารพ เขาใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตรับใช้ชุมชนอะบอริจินในฐานะผู้อำนวยการหรือหน่วยบริการทางการแพทย์ของชาวอะบอริจิน เลขาธิการ
สภาที่ดินชาวอะบอริจินในท้องถิ่นนครหลวง ผู้อำนวยการหอพักชาว
อะบอริจิน NSW และในฐานะสมาชิกตลอดชีวิตของ Redfern All คนผิวดำ เขียนโดยนักเขียนบทละคร Muruwari Jane Harrisonผู้เขียน Stolen และ Rainbow’s End ด้วย The Visitor จินตนาการถึงกลุ่มผู้นำชนพื้นเมืองที่คุยกันว่าจะทำอย่างไรกับภาชนะประหลาดบนขอบฟ้า
ในปี ค.ศ. 1788 และนักกฎหมายอาวุโสหกคน บทละครประกอบด้วยนักแสดงมากความสามารถ: จอห์น แบลร์, เดเมียน ฮันเตอร์, โคลิน คินเชลา, นาธาน เลสลี, ลีรอย พาร์สันส์, เกล็นน์ เชีย, เคอร์รี ซิมป์สัน
ในขณะที่เราเข้าใกล้วันครบรอบ 250 ปีของการมาถึงของ Cook บทละครนี้ทันเวลาและสดใหม่เนื่องจากแหล่งข้อมูลที่เปิดเผยต่อสาธารณะไม่เพียงพอซึ่งบันทึกการเผชิญหน้ากันครั้งแรกจากมุมมองของชนพื้นเมือง ผู้เยี่ยมชมมาและจากไปเป็นเวลาหลายปีและบทละครมีการอ้างอิงถึงการมาเยือนของ Cook เมื่อ 18 ฤดูร้อนก่อนหน้านี้ แต่ผู้มาเยือนคนก่อนมักจะจากไป
สคริปต์เกี่ยวข้องกับการอภิปรายอย่างมากว่าจะเข้าร่วมในสงครามหรืออนุญาตให้ผู้มาเยือนขึ้นฝั่ง หลังจากโต้เถียงกันอยู่นาน พวกผู้ชายก็สังเกตเห็นว่าผู้มาเยือนกำลังลงจอด พวกเขาตัดสินใจอย่างร้ายแรงที่จะต้อนรับพวกเขา บทสนทนาของผู้เยี่ยมชมมีไหวพริบและเหน็บแนม ผู้ชายที่อยู่ตรงกลางอธิบายผู้มาเยือนในทางเสื่อมเสียซึ่งสะท้อนถึงวิธีที่ชาวอาณานิคมบรรยายถึงเรา – “คนอนาถ” โดยไม่มีอะไรจะนำเสนอ
ชุดได้รับการออกแบบอย่างสวยงามด้วยต้นไม้ขนาดใหญ่ที่ล้อมรอบสถานที่ประชุม หมอกลอยเข้ามาทำให้ผู้ชมจินตนาการถึงท้องทะเลเมื่อนานมาแล้ว เสียงของทะเลและนกช่วยขยายประสบการณ์
ผู้ชายจะสวมชุดสูทที่แสดงถึงสถานะของพวกเขาในแง่ร่วมสมัย พวกเขาได้รับชื่อกลุ่มที่เกี่ยวข้องกับประเทศเช่นกลุ่ม Eel หรือชาวอ่าว สิ่งนี้จะหลีกเลี่ยงการแข่งขันรอบเขตแดนดั้งเดิมและชื่อกองทัพ
นอกเหนือจากพิธีการแล้ว ยังมีอารมณ์ขันอีกมากมายในละครเรื่องนี้
ความสนุกเกิดจากผู้ชายคนหนึ่งที่บ่นว่าเขาไม่สามารถติดต่อกับภรรยาใหม่ได้ คุณปู่ผู้อาวุโสตรวจสอบเขาและสรุปว่าภรรยาใหม่ของเขาอาจไม่ชอบเขา
บุคลิกมีความชัดเจน – สิ่งที่มักพลาดในงานเขียนในยุคอาณานิคมของชนพื้นเมือง เราเป็นมนุษย์ เราหัวเราะ เราไม่เห็นด้วย และเรามีส่วนร่วมในการต่อสู้ การแก้แค้น ความเคียดแค้น และความเปราะบางของมนุษย์ทุกรูปแบบ
ประสบการณ์นี้สามารถปรับปรุงได้โดยการรวมสตรีชาวอะบอริจินไว้ในทีมนักแสดงเท่านั้น เราได้รับการบอกเล่าว่าผู้หญิงไม่ได้อยู่ในธุรกิจของผู้หญิงและแม้ว่าพวกเธอจะถูกอ้างถึงบ่อยครั้ง แต่ก็ขาดหายไปจากกระบวนการตัดสินใจ
ในฉากหนึ่ง ผู้ชายคนหนึ่งพูดถึงผู้หญิงว่าเป็น “ศัตรู” ของการต่อสู้ และอีกฉากหนึ่ง หลังจากที่ได้ยินชายหนุ่มจำลองการร้องวัว จึงมีความคิดเห็นว่าดูเหมือนภรรยาของเขา บางทีนี่อาจเป็นแค่การหยอกล้อกันระหว่างผู้ชายเท่านั้น อย่างไรก็ตาม ในอดีตมีการใช้ทรอปิคอลหลายประเภทเพื่อแปลงให้ผู้หญิงอะบอริจินสวมบทบาทตามที่จินตนาการโดยชาวอาณานิคม
มีหลักฐานมากมายที่ผู้หญิงชาวอะบอริจินมีส่วนร่วมในการมีปฏิสัมพันธ์ในช่วงแรก เป็นมิตรและอื่นๆ กับผู้ตั้งถิ่นฐานในยุคแรก ตัวอย่างเช่น เชื่อกันว่าชาวประมงหญิงท้องถิ่นBarrangarooซึ่งมีชื่อเสียงในด้านการแสดงตนและอำนาจของเธอ ได้เข้าร่วมการประชุมครั้งแรกระหว่างผู้ตั้งถิ่นฐานและชาว Cammeraygal ของเธอที่ Manly ในปี 1788 และยังเข้าร่วมในสงครามกับผู้ตั้งถิ่นฐานที่ North Harbor ในเดือนพฤศจิกายน 1788
เธอเป็นที่จดจำในเอกสารยุคอาณานิคมยุคแรกว่ามีอำนาจเหนือใคร ยุยงให้คนรอบข้างเคารพและเกรงขาม ในทำนองเดียวกันทั่วประเทศ มีเรื่องราวของผู้หญิงอะบอริจินโผล่ออกมา รวมถึงความพยายามอย่างกล้าหาญในการปกป้องประเทศ
อย่างไรก็ตาม คำวิจารณ์นี้ยังมีอีกมากที่จะแนะนำละครเรื่องนี้ ตลก ให้ข้อมูล มืดมน จริง จินตนาการ และสนุกมาก ฉันขอแนะนำให้ทุกคนดู
องค์การอนามัยโลกได้เลื่อนการตัดสินใจว่าจะจัดไวรัสอู่ฮั่นสายพันธุ์ใหม่เป็นภาวะฉุกเฉินด้านสุขภาพระดับโลกหรือไม่ ต้องการรวบรวมข้อมูลเพิ่มเติมและจะพบกันอีกครั้งตอนเที่ยงวันพฤหัสที่เจนีวา (คืนวันพฤหัสช่วงดึกตามเวลาออสเตรเลีย)
ในขณะเดียวกัน จีนได้ห้ามไม่ให้ผู้คนออกจากอู่ฮั่นตั้งแต่เวลา 10.00 น. ของวันนี้ ตามเวลาท้องถิ่น:
มีอะไรอีกมากที่เราไม่รู้เกี่ยวกับไวรัส ซึ่งเพิ่มระดับความกังวลจากเจ้าหน้าที่สาธารณสุข
